Оьрде биз Йырчы Къазакъны Магьаммат-Апенди Османовгъа язгъан «...Мактубун», якъ-ягъындан алып, бир къадарда ахтармагъа, натижада шаир не айтмагъа сюегенин, шо мурадын Магьаммат-Апендини юрегине, гьислерине таъсир этмек учун ва шо таъсирни амалгъа гелтиреген айтар сёзюн нечик «ийлемеге», не йимик чеберлик сурсатланы, «тузун-бурчун» таъмин этердей аламатларын билмеге къарадыкъ…
Энни охувчу ёлдашлар булай сорав бермеге бола: «Яхари, Къазакъ шончакъы юрегине алып, ялбарып, «гел, къайт, Магьаммат-Апенди!» деп къаныгъывлу кюйдеги тилеклерине Апенди жавапланмай къалмагъандыр чы? Гертиден де, Магьаммат-Апенди Петербургдан агьлюсюне эпсиз ачыкъ, ярыкъ гьавалы, арив гёнгюллю, сагъынчлы кагъыз язгъан. Муну кагъызыны къурулуш, язылыш къалибин Къазакъныки булан тенглешдирсе, оланы арасындагъы башгъалыкълар шоссагьат гёрюнежек. Кагъызны баш сёзлерине къарайыкъ:
Бугюн апрелни
Он уьчюнчю гюню…
Бираз тогъушуп,
Йыбатайым сени.
Биз тутажакъбызмы,
Дюньяны ким тутгъан?
Тахшагьардан къолай
Харип уьюнде ятгъан.