Билмейдир

Бу яйым да догъамны гьар мююшюн

Къурч тавушлу къарлыгъачлар елеген.

Ойлашаман: мен оларсыз нетермен,

Узакъ къалмай гюз ай буса гелеген.

Къушлар бизде нече яйны оьтгерген,

Бир-биревге уьйренмеге чакъ гелген.

Тек къарлыгъач мени гёрюп къарсалай:

«Сакъ болугъуз, яныбызгъа ят гелген!»

Амал гелип, къоркъутмагъа гьакъым ёкъ

Ана къушну балаларын аягъан.

Уясына ювукъ болсам шинчеки,

Дюньялагъа къара къувун яягъан.

Гьалек къушну, яшларына тие деп,

Юрегине парахатлыкъ гелмейдир.

Авлетине ел уьфюрсе сюймейген

Мен оьзюдей ана экенни билмейдир.

Этмегир

Дюньялар эшитсин тавушум…

Юрегим гьасирет йырлама.

Насипни къучакълап, алгъышлап,

Сюемен бир-бирде йылама.

Насипни булагъы – ата-анам,

Насибим – амалым тав йимик,

Къызым да къарлыгъач тавушлу,

Нюр юзю чечекли бав йимик.

Бирдагъы насибим – ата юрт,

Татывлу этеген ашымны;

Талайлы тангымны къушлары

Йыр булан уятар яшымны.

Яшавда борчлуман бир-бирде

Насипден сююнюп йылама.

Гюнюмню кёп гёрюп, Аллагьым,

Этмегир сюймесдей йырлама.

* * *

Таргъу булан Къазанышны, жан анам,

Уьйретгенсен жаным йимик сюймеге.

Гьарисини бар ташын да минг оьбюп,

Уьйретгенсен сыйлап кёкге чюймеге.

Эки юртум болду эки къанатым,

Энни къайсы азиздир деп сорама.

Гетме сюйсем юртларыма арт берип,

Анам, магъа яхшы ёлунг ёрама.

* * *

Яшым авруй. Сувукъ тийген оьзюне,

Иссилиги къоймай тура айынма.

Къурчакълары бир мююшде мунгайгъан,

Болмайгъангъа оьзлер булан ойнама.

Яшым авруй. Къучагъымда буюкъгъан.

Эпсиз сакъ ол оьзюн ерге салардан.

Ант этгендей къучагъымдан тюшмесге,

Къоркъагъандай къоюп гетип къалардан.

Гетмежекмен, балам, къайда гетейим?

Сени къоюп гетер ерим – бир къабур.

Сени къоюп ананг бир де гетмежек

Юхла балам, юхла яшым, бол сабур.

Азиз Аллагь, гьайсыз къойма яшымны,

Байлыгъым ва барлыгъым ол, девлетим.

Мен аврума, азиз ананг, разимен,

Сувукъ тийип аврумасын авлетим.

Болгъаныма шагьатгъа

Неге мунча гьасиретмен яшавгъа?

Яным тутма атам-анам баргъадыр.

Кёк бийлеген умутума къанатлы

Шунча уллу ерни юзю таргъадыр.

Гьасиретмен сюегенге ёлумда

Амалымны авлетлерин гёрмеге.

Гьарисине жаным йимик аявлу

Юрегимни бир гесегин бермеге.

Болма ярай, гьасиретмен яшавгъа,

Сюегенге умутума етмеге.

Мен гьали де танымайгъан уланны

Гьашыкълардан инг насипли этмеге.

Гьасиретликден яшамагъа, сюймеге,

Етип къалсам ахырынчы сагьатгъа,

Авлетим бар оьзюмден сонг яшажакъ

Дюньяларда болгъаныма шагьатгъа.

Оьзден халкъны къызыман

Бугюн йимик гьалиден кёп алда да

Бирлер магъа оьктем къыз дей къала эди.

Шо сёзлени англамай тюп маънасын

Яш юрегим бираз пашман бола эди.

«Оьктем булан нечик къурдаш болдунг?» – деп,

Къурдашыма сорай туруп талгъанлар,

Бугюн мени ожагъымдан таймайгъан

Жан айырмас къурдаш болуп къалгъанлар.

Шо сёзлерде илыкъма зат бармыкен?

Оьктемлиги ёкъну, айт, ким сан гёрген.

Баш иймейли душманыны алдында

Оьктем эрлер дав майданда жан берген.

Умутларын ерден кёкге элтеген

Бир оьктемни кёпюрюмен, гьызыман.

Оьктемлиги къулланы ят этеген

Мен чи дагъы оьзден халкъны къызыман.

Азиз досум йыракъда

Къышны гюню, боран борай бошамай,

Акъ чечекдей янашаман бу къаргъа,

Юрегимде яшнай язбаш, яшай май

Къырыйымда, женнет къушум, сен баргъа.

Мюгьлетлери сагьатлагъа айланып,

Заман юрюй, савболлашыв ювукъда.

Сен ёл чыкъдынг, къарай-къарай артынга,

Бутум-къолум къартыллады сувукъдан.

Гетдинг, досум, къоюп мени къыш булан,

Энни къачан гёрюшербиз, билмеймен.

Сююв оту, ягъып гетген яш улан,

Сёнмесин деп Тенгиримден тилеймен.

Сенсиз гюнюм йыллар болуп гёрюне,

Дюр экенге сен, аявлум, ариде.

Ягъалагъа язбаш гелди къайтара,

Юрегимден къыш чыкъмагъан гьали де.

Яшав бизге гёрсетер…

Яшав – о дюр

Къатгъагъы кёп узун ёл.

Ёл боюнда ким ута, ким утдура.

Алгъан йимик дюньялыкъны къолуна,

Оьлегенин унутгъанлар къутура.

Гелешмиши оьлген деген зек хабар,

Тел ургъандай гелин къызгъа тез ете.

Тек тиштайпа яс этмей, не йыламай,

Яманланы булай айтып кюлете:

«Той болгъанча оьлдю досум, утдум, – дей,

Къалмагъангъа яш чагъымда тул болуп.

Уланы оьлген атагъа ва анагъа

Яшар эдим оьмюр бою къул болуп».

Капирни де ою алмас сёз булан,

Эл алдында ягьын шолай йыкъгъан дей.

Тамашалыкъ этер йимик дюньялыкъ,

Эртенине оьзю оьлюп чыкъгъан дей.

Яшав – оюн

Айланчлары кёп ону.

Сабур болгъан мурадына тез етер.

Бар экенге тангаласы бугюнню,

Ким утгъанны бизге яшав гёрсетер.

Ялгъан насип

Огь, нече де насипли эдим бу гече,

Бу гече мен герти сююп къарадым.

Сюювюмню гертилигин сезгенде,

Даимликге яралгъан деп турадым.

Огь, нече де къыйын тийди танг къатып

Гёз ачгъанда сююв ёкъну сезмеге.

Ялгъан булан арасы ёкъ сюювню

Тез де табып, тас да этдим тез неге?

Сигьру гючю болгъан экен гьислени,

Найнай этип тюшлер сайын гелеген.

Сююв учун йыламагъан юрекни

Йылатма не, улутуп да билеген.

Сагъынч мени тезден бувма башлады,

Дагъы гёрмей энни нечик турайым?

Тюшде гелген аявлумну унутуп,

Тюлде нечик янгы насип къурайым?

Сюювню сарисин нетейим?

Мен сени гюз чакъда таныдым,

Табиат сарилер гийгенде.

Дюньяны елейген сюювюнг

Хоншу къызгъа башын ийгенде.

Этмеге тюшмеди тойланы,

Тезликде сувуду арагъыз.

Сюювден, эллеге айтылгъан,

Къалмады сызлама ярагъыз.

«Сюювден» «сюювге» гёчмеге

Гелеми юрекни хошуна?

Бир гюзде юз къызны тангладынг,

Юз юрек ярылды бошуна.

Гезикли гюз гелди ерлеге…

Сюрюнювлерингден тоймайлы,

Сюювден магъа да «пай» бердинг,

Мени де ягъада къоймайлы.

Саргъайгъан гюз булан къалсам да,

Алдангъан дюньянгдан гетейим.

Саргъайгъан юрекден чыгъагъан

Сюювню сарисин нетейим?

Бажарылмай

Билген йимик магъа сююв герекни,

Яшавума бир гюн гелип гирдинг сен.

Инандырып яш гьакъыллы юрекни

Сюювюм деп къызыл гюллер бердинг сен.

Тек не болду, не от тюшдю арагъа?

Шонча исси аралыкълар сувуду.

Сюювюнгню белгиси деп берилген

Гюллеринг де учду-гюйдю, къуруду.

Гиши билмес сырларымны билсенг де,

Сюймей юрек янгыдан сыр чечмеге.

Геч деп тилеп минг керенлер гелсенг де,

Бир гетгенинг бажарылмай гечмеге.

Нечик санайым?

Сигьрулукъ бар мюгьлетлени гючюнде

Гьис ярышда бир-биринден озагъан.

Сююнемен дертим баргъа ичимде,

Къырыйымда сен бар бусанг, азагъан.

Шатлыгъымдан шаркъ этейим, яйнайым,

Сюемен деп баш урмайым алдынгда.

Баш насипге сени нечик санайым?

Мен бугюндей насипли эдим алдын да.

Жаваплыман

Атири ёкъ сююв берген гюллени,

Яра буса назиклеше къалындан.

Унутмасгъа къайтып гелмес гюнлени

Жаваплыман эсделикни алдында.

Сезе жаным къайгъы менден йыракъны –

Юлдуз йимик къызым оьсе алдымда.

Сёндюрмесге оьзю якъгъан чыракъны

Жаваплыман насибимни алдында.

Яхшы атгъа ес болмакъ – бир аламат,

Яхшы атгъа тенглешмейдир алтын да.

Ер этмесге бугюн атым саламат

Жаваплыман намусумну алдында.

Ай булан ёлугъув

Бу гече де тереземе ай бакъгъан.

Ойлашаман не насипли гече деп.

Кёкню гёзел юлдузларын унутуп,

Мени булан оьзю Ай сыр чече деп.

Сыр да чечип, булут артгъа яшынды.

Шо мюгьлетде умутларым уьзюлдю.

Тюлмю, тюшмю, англамагъан кююмде

Танг да къатды. Къарангылыкъ сюзюлдю.

Ойлашадым, тереземе бакъгъан Ай,

Сигьрулукъну ярыкъларын якъгъан деп.

Сав дюньяны гёзеллерин унутуп,

Янгыз мени тереземе бакъгъан деп.

Сигьрулукъну ярыкъларын якъмагъан…

Янгыз мени тереземе бакъмагъан…

Бийивчю яш

Арт вакътиде гёнгюм гюлге ошатып,

Бийивчю яш, гёрюнесен тойларда.

Гёрюнюшню даимликге яшатып,

Эсделиклер ойнай къала ойларда.

Бийивлеринг сукъланывгъа тарыта,

Бийив булан юреклени ягъасан.

Бийивлеринг къызъяшланы къарата,

Амма оьзюнг янгыз магъа багъасан.

Бийивчю яш, билгенчеге атынгны,

Юрегингни хасиятын билгенмен.

Таныгъанча ювугъунгну, ятынгны,

Къармагъынга умутумну илгенмен.

Той согъула, йырлай йырав арымай

Сююв гьакъда шаир язгъан сёзлени.

Той тавуш да пуршав этме бажармай

Сёйлевюне гёзлер булан гёзлени.

Гьар бийивюнг умутумну алгъышлай,

Бийивчю яш, сююнчюмню игити.

Гьар къаравунг сюемен деп шыбышлай…

Гёзлер сёйлеп, тил сёйлемей той битди.

Той да битди. Мюгьлет етди гетмеге…

Бирдагъы да гёрюнгенче тойларда,

Умутумну даимликге яшатып,

Эсделиклер ойнай къалар ойларда.