Бир юртда гьакъыллы бир адам яшай болгъан. Яшавда ол къыйынлыкълар, къайгъылар аз гёрмеген. Кёп затны гёрген, кёп де билеген адам къарт болгъан, къавжагъан. Бу уллу сынавлу адам уланына булай васият этген: «Бары да мени малымны-матагьымны сагъа къояман, оьз насибингни оьзюнг тап, тек бир тилевюм бар сагъа. Гьар юртда бир уьюнг болсун къыйынлы гюн гелгенде сен сыйынма болурдай».
Атасыны васиятын тюз этемен деп, уланы гьар юртну ягъасында уьй ишлей болгъан. Бир юртда шолай уьй ишлеп турагъанда, муну ягъына бир къарт гелген. Саламлашгъан сонг, къарт кимни уланы экенин билип, бу уланны не хыялы барны да англагъан. Къарт пашман болгъан ва улангъа булай деген: «Сен атангны васиятын тюз англамагъансан. Гьар юртда бир уьюнг болсун дегени – гьар юртда бир яхшы, намуслу къонагъынг, къурдашынг болсун демек. Уьйлер сагъа къыйынлы гюн табулмас, къурдаш табылар».
Улан англагъан, гьакъыллы къартгъа баракалла берген ва ол айтагъан кюйде этген.
