“Къысматыма къабулман”

Гетген асруну йигирма экинчи йылында тувгъан бу къатын гьали де аривлюкню белгилерин тас этмегенге тамашалыкъ этелер. Бабаюрт районну Хамаматюртунда тувгъан Нисаханум ерли школадан сонг Хасавюртдагъы педучилищеге охума тюше. Онда яш къызгъа белгили драматург Алимпаша Салаватовну, Ватан давну ортакъчысы, Днепрни Игити Рашитхан Давутовну дарсларына тынглама насип бола. Шо вакътилерде А. Салаватов педтехникумну директору болуп ишлей болгъан.

Нисаханум Гьажиабдуллаевна школаларда муаллим, Бабаюртда чыгъагъан «Сталин ёлу» деген газетни жаваплы секретары, яшлар бавуну заведуюшийи болуп загьмат тёге.

– Агьлюм Исакъ Алимханов, – дей лакъырдашым, – судья болуп, партия ва совет къурумларда узакъ заман ишлеген адам эди. Давну заманында немис фашистлер Кавказны ележек, Дагъыстангъа да къоркъунчлукъ бар деп, Нисаханум гёнгюллю кюйде Терик бойда сенгерлер къазагъан бригадагъа къошулуп ишлей.

Озокъда, бизге, давну гёрмегенлеге, арадан хыйлы заман гетген сонг булай ишлеген, олай ишлеген деме тынч. Сувукъгъа, елге де къарамайлы, къурсакълары ярты-ярым кюйде намусгъа байланмакъ, он етти, он сегиз сагьат адам боюндан да би­йик сенгерлер къазмакъ тынч ишми дагъы?!

Нисаханум Гьажиабдуллаевна булан лакъыр эте туруп, бир-бир затны эследик: ону оьтесиз арив эси бар. Айтывлар болсун, аталар сёзлери болсун, ёммакълар булан янаша халкъ арадагъы хабарлар болсун – бары затны тёкмей-чачмай балын чыгъарып айтып бажара. Огъар тынглайсан – къанып болмайсан, тынглайсан – ажайыплыкъ этесен. Лакъырыбыз белгиленген мезгилден ареклеге чыгъа. Тек биз бирев-биревден ялкъмайбыз.

Лакъырыбызны барышында Нисаханум ине булан пилав ашайгъан къызны, чараны тюбюн къыргъан къатынны хабарларын оьтесиз къужурлу айта.

– Къысматыма къабулман, – дей Нисаханум гьажи къатын, – минг тогъуз юз токъсан алтынчы йылда гьаж намазлар къылма, бусурманлыкъ борчумну кютме насип болду.

Яшав Нисаханумгъа оьз сююнчлери булан къайгъыларын да гёрсетген.

– Шолар бары да денгиз ягъадагъы къайыргъа язылгъан язывлардай деп эсиме геле. Заман гете туруп, барын да яшав толкъунлар чайып ёкъдай эте. Оланы орнунда башгъа аваралар геле… – дей ол.

 

Магьаррам АЛИМГЬАЖИЕВ.