Юртубуздан давгъа гетген уьч агъа-инини бириси Абдурашит Алиевге 93 йыл бола. Оланы анасы Айзанат абай гьар гезик уланлары Абдулланы, Абдурашитни, Абдуллатипни давгъа узатагъанда: «Вёре, бирче болугъуз, чыдагъыз, балаларым, сав-саламат къайтарсыз, менсиз гёрген къыйынлы гюнлеригизни анагъызгъа айтарсыз», – деп узата болгъан. Олардан кагъыз къачан гелер экен деп кёп керенлер орам башгъа чыгъып почтальонну гёзлеген. Тек нетерсен, оланы барысына да уьюне къайтма, ананы татывлу ашындан хапма насип болмай.

Буссагьат бизин юртда ветеранларыбыздан бирев тюгюл къалмагъан. Ол да – давгъа гетген уьч агъа-инини бириси Абдурашит Алиев. Гьар йыл Уьс­тюнлюкню байрамында юртлулар, яшлар ону къутлай бола.

Ол 1921-нчи йылда тувгъан. Давгъа 1942-нчи йылда чакъырылгъан. 38-нчи Ленинград ва Кёнигсберг бригаданы составында болгъан, 1-нчи Белорус, 2-нчи Украина фронтларда ябушгъан, Ленинградны азат этивде ортакъчылыкъ этген. 1944-нчю йылда Рязан шагьардан оланы бригадасын Эстониягъа бакъдыра. Шондан таба Балтыкъ денгиз бойгъа йиберелер.

Давда гёрсетген къоччакълыкълары учун ол «Къоччакълыгъы учун» деген медаль булан савгъатлана, огъар младший сержант чин бериле. Совет Союзну топурагъын немец фашистлерден азат этип битгенде, А. Алиевни асгер бёлюгю Польшагъа чыгъа. Мунда олар хыйлы шагьарланы ва юртланы азат эте. Ону учун Совет Союзну Савутлу Гючлерини Оьрбашкомандующийи И. Сталинни къоччакъ воинге баракалласы билдириле.

Дав битмеге бир нече гюнлер къалып турагъанда, 1945-нчи йылны апрель айыны 30-нда Берлинден 3 чакъырым ариде А. Алиевге авур яра тие. Шондан сонг ол госпиталларда ятып чыгъа. Уьюне 1946-нчы йылны май айында къайта. Ол давдан къайтса да, ону агъасы Абдулла ва иниси Абдуллатип къайтмадылар. Олар Ватан учун игит кюйде жан берген.

Ветеран 1944-нчю йылны февраль айында давда агъасы Абдулла булан ёлукъгъан кююн суратлап, уьюне йиберген ка­гъызында булай сёзлер яза: «Биз минген поезд Рязан шагьаргъа гелип токътады. Артыбыз булан вокзалгъа бирдагъы бир поезд гелди. Ону вагонларындан солдатлар ва офицерлер чыкъмагъа башлады. Арасында мен таныйгъан фронт ёлдашларым ёлукъмасмы экен деп айланаман. Бирден къулагъыма авар тил чалынды: экев аварча сёйлей. Оланы янына гелип сорашдым, дагъыстанлылагъа ёлукъгъаныма бек сююндюм. Сонг буса, олар мен къайдан экенни билген сонг, оьзлени командири де эрпелили, къумукъ, Абдулла Алиев демесми! Ону янына барайыкъ деп тиледим. Муна, шолай, биз эки агъа-ини ёлугъуп, эки сагьатгъа ювукъ бирче турдукъ… Аявлу анам, абай! Сен магъа Абдулланы тап дегенинг эсингдедир. Тапдым, шо тапшурувунгну кютдюм. Тек сен салгъан савгъатлар чы огъар етишмеди…».

Давдан сонг ол колхозда ферманы заведующийи болуп ва башгъа къуллукъларда, сонг да юрт советде ишлеген. Ол уьягьлюсю Умужат биби булан 6 авлетни оьсдюргенлер. Бирче татывлу ожакъ къуруп яшай­гъанлы 66 йыл бола. Аллагь узакъ оьмюр ва савлукъ берсин сизге!

 

Гь. ГЬАЙБУЛЛАЕВ. 

СУРАТДА: Уллу Ватан

 давну ветераны А. Алиев

уьягьлюсю Умужат булан.