БЁРЮ ВА ТЮЛКЮ

Бир болгъан бир болмагъан, бёрю де, тюлкю де болгъан. Бир гюн бёрю агъачлыкъда айланагъан вакъти аш таба. Ол тапгъан ашын да алып уьйге барагъанда, тюлкю ёлугъуп къала. Тюлкю бёрюге: «Бёрю, ашны магъа берсенг, мен сагъа къозу беремен», – дей. Бёрю рази болуп, сонг: «Къайда сен магъа береген къозунг», – деп сорай. Тюлкю: «Гьона, шо Алабай сакълайгъан сиривню арасында», – дей. «Яхшы, юрю гьали сен магъа тутуп бер шо гёрсетген къозуну», – дей бёрю. «Яхшы», – деп, тюлкю бёрюню арты булан юрюй. Сиривге ювукъ бола турагъан заманда, тюлкю ювугъу Алабайгъа орам этип, бёрюню гёрсете. Алабай бирден уллу къувун салып, ёлдаш итлени де чакъырып, бирден бёрюню уьстюне чабалар. Бёрю къоркъмакълыкъдан эсер-месер болуп гете. Тюлкю буса: «Сени йимиклени алдатып болмай болгъан бусам, магъа адамлар гьиллачы тюлкю деп айтмас эди», – деп оьк­тем бола.



Магьамматмухтар ХАСТУЕВ,

6-нчы «б» клас.

Къакъашура юрт.