Къаягент районну Оьтемиш юртундан чыкъгъан муаллим, шаир Хамисат Хизриеваны бу йыл «Амалларым» деген ат булан янгы китабы чыкъды. Ол охувчулагъа 1996-нчы йылда чыкъгъан «Энемжая» деген китабы булан да таныш. Шондан сонг да шаирни беш шиъру китабы чыкъды ва охувчуларыны разилигин алды.
ГЁЗЕЛ ЭЛИМ, TAB ЭЛИМ
Дагъыстаным – гёзел элим, тав элим,
Тюзлюклеге къулачынгны гергенсен.
Менмен! – дейген уланланы жан ери,
Ягь-намусгъа байлангъанын гёресен.
Уятасан гюнлерингни тангына,
Кёкню ярып, тангны юзюн ачасан.
Гёк денгизни тынглап арив ангына,
Кёкню нюрюн айлананга чачасан.
Табиатны гёзеллиги – женнетинг,
Гюнеш къонгъан йимик тавну юзюне.
Къушлар чарнап унутдура ой — дертинг,
Ер бавурлап тынглай бусам оьзюне.
Оьзенлеринг йырлап агъа, къайдандыр?
Бийивлеринг от чыгъара вулкандай.
Бир «Лезгинка» бийлей уллу майданны
От — ялындай бийий, ярыш утгъандай.
Кёк юлдузлар юм-чум этип оьзлер де,
Учуп тюше шаирлени янына.
Шаирлеринг тизип герти сёзлерден,
Шиъруларын яза сююв ялында.
Тенгирине къуллукъ этип аталар,
Межитлерде охуй сыйлы къуранлар.
Къаракъушну тавушуна аналар
Тапгъан нече къаракъушдай уланлар.
Наслулардан-наслулагъа элтеген
Аталаны аманатын якъларбыз.
Оьмюр бою ана ругьу етеген
Ана – элни топурагъын сакъларбыз.
РОССИЯ
Дюньядагъы инг насипли уьлкесен,
Уьлкелени арасында бийкесен.
Сени алдынгда тюрлю эллер бойсына,
Анабыздай аявлусан, Россия.
Тюзлюк учун ябушгъанны янысан,
Гьар-бир ватандашны азиз жанысан.
Илму якъдан дюрсен денгиз, дерия,
Анабыздай аявлусан, Россия.
Элибизге тюз ёлланы яягъан,
Ватандашлар сагаа аркъа таягъан.
Ана йимик къулач яйып къаршылай,
Анабыздай аявлусан, Россия.
Сен гёрсетген ёл булан биз юрюйбюз,
Сени булан ярыкь бизин юзюбюз.
Сыналгъансан, таный сени сав дюнья,
Анабыздай аявлусан, Россия.
АНА-БАЛА
Балалар бар сагъынагъан анасын,
Аявлайгъан юлдузум деп,айым деп.
Алтын булан тенглешдирсе баласын,
Ана сайлай, балам – алтын пайым, деп.
Балалар бар хадирлерин билеген,
Бу дюньяда анасындан ким ялкъа?
Къыйын болса, кёпюр этип билегин,
Узата ол балалары бар якъгъа.
Жан анам, – деп сиз бир керен айтсагъыз,
Жан балам, – деп сесленежек минг къайтып.
Къайгъы болуп юрегине батсагъыз,
Къояжакъсыз аналаны мунгайтып.
Аявлагъыз аяйгъандай гюнлени,
Ана аяй балаларын тенг билип.
Арабыздан ана гетер гюнлени
Гьеч биревге гёрсетмесин Тенгирим.
ЖАН КЪАРДАШЛАР
Бюркелишсе яшавдагъы булутлар,
Къурдашларым ярыкъ бере нюр болуп.
Яшнай мени юрегимде умутлар,
Кёклер, ерлер къалгъан йимик бир болуп.
Къыйын болуп турагъанда жаныма,
Яшав шолай: бир йылап, бир къуванып.
Къурдашларым етип мени яныма,
Бал татывун къоя магъа туварып.
Жан къурдашлар энишимде, оьрюмде,
Той тавушдан толгъан уьюм, абзарым.
Гел, гиригиз, олтуругъуз тёрюме,
Чыгъарайым йыбавларым, назларым.
Гьасиретли гьайым этип турагъан,
Къурдашларым яшавумну къуванчы.
Оьктемлигим унутуп баш урагъан,
Сизин учун ачыкъ мени къулачым.
Бар яшавну къарасы да, агъы да,
Гертилик бар дазуланы генг этип.
Насип болсун яшамагъа дагъы да,
Къурдашлыкъны сав оьмюрге тенг этип.
