Бу гьалиги кёбюсю адамлар акъчагъа сатылгъан заманда, ягь-намусу булан ишлейген адамлар аз буса да ёлугъагъанына сююнесен. Гьар адам оьзюню яшавунда не буса да бир касбуну танглап, шо касбугъа ес болгъан сонг, иш башламагъа алгъасай. Кёп сюеген ишине ес болгъан сонг, бары да адамлар бирни йимик гёнгю, ягь-намусу булан ишлей буса не бар эди.
Бир-бир адамлар менден гетсин – есине етмесин деп, гьар кимге бир акъыра туруп, сагьатына да къарап ишлей. Амма бирлери буса, гьар адамны юрегин англап, языкъсынып, гёнгюн аяп, йылы сёз айтып буса да, адамны юрегине сабурлукъ сала, иш вакътиси битсе де, болагъан кёмегин этип ёлгъа салма къарай. Шоланы бириси Магьачкъалада генерал Омаровну атындагъы орамда ерлешген онгача клиниканы доктору, хирург – офтольмолог Зайнал Уллубиевич Атаев десем, ону таныйгъан, ол сокъур гёзлерин гёреген этген бары да халкъ шагьатлыкъ этежек. Неге тюгюл, Зайнал – гёзлери сакъатланы лап ювукъ адамы. Ону эмли къоллары сав этген нечесе юзлер булангъы адамлар ону унутуп болар деп эсиме гелмей. Зайналны рагьмулу юрегине халкъны баракалласы таманлыкъ этежек.
Гёз аврув нечик къыйын болагъан зат экенин, гёзлери сакъат болуп, дюньяны ярыгъын гёрме болмай, юреги ярылып турагъан гьар аврув биледир деп эсиме геле. Зайнал ишине берилгенлиги, сокъурлагъа бакъгъан рагьмулу юреги, этеген операцияларын тюзевлю кюйде бажарып, усталыкъ булан этегени булан Дагъыстанны гёз больницаларында биринчи ерде десем, бары да ол гёзлерин гёреген этген аврувлар разилик этежек. Зайналны бажарывлугъун ону гьар ишлеген больницалардан башгъаларына тилеп алагъаны да шагьатлыкъ эте.
Гертилей де, Зайнал Атаев этеген ишин гёнгю булан, къаны-жаны булан дегенлей тындырыкълы кюйде этегенине, ону енгил къолу барына, ол халкъны баракалласын къазанма бажаргъанына мен оьзюм шагьат болгъанман. Мени бир гёзюмню торун бажармайгъан кюйде тайдырып, магъа бир ай больницада ятмагъа тюшдю. Бириси гёзюмню мен кимге буса да инанмагъа болмадым. Бир айны ичинде мен къайсы арив эте деп ахтармагъа башладым. Зайнал Атаев операция этген гьар аврувдан баракалла сёзлени тюгюл эшитмедим. Олар менден Зайналны гьакъында газетге язып билдирмекни де тиледилер. Шондан сонг оьзюмню гёзюмню торун да огъар тайдыртдым. Адамлар адамны ишлейген кююне къарап багьа бере. Оланы абурун да адам иш гёрсетип къазана. Зайнал Уллубиевич Атаевге менден де, бары да гёзлерин гёреген этген аврувларындан да гележек яшавунда агьлюсю булан бирче битмейген насип, савлукъ, узакъ оьмюр ва ишинде уллу уьстюнлюклеге етишмекни ёрайман. Гьар заман халкъны баракалласын къазанып ишлемеге насип болсун, ёлугъуз шагьра ёл болсун, деп айтмагъа сюемен.
Баракалла Зайналгъа,
Гёзге ярыкъ этеген.
Гьаран гелген сокъурлар
Алгъыш тилей гетеген.
Автор: М. Абдуллаева.
