…Янгы шиърулар язып, язгъанларымны ят адамлагъа чы нечик де, гьатта инг де ювукъ къурдашыма охумагъа да тартынып турагъан вакътилеримде Аллагь магъа бир уллу сююнч берди. Къоркъа туруп, биринчи абатларын алагъан гиччи яшдай, «поэзия» деген гёзел дюньягъа алынагъан биринчи абатларымда магъа бизин инг де пагьмулу шаирлерибиз ёл гёрсетди.
Хасавюртда З. Батырмурзаевни атындагъы педучилищеде «Бюрлер» деген адабият кружокну башын тутгъан ва ана тилден дарс береген белгили шаир Патимат Абукова бизин юреклерибизде гьаран-гьаран «бюрленип» турагъан гьислерибизни сатырлагъа айландырып, яллав гюн явгъан янгурдай чечек ачдырды.
Эсгерилген кружокну ортакъчыларын, озокъда, оланы арасында мен де бар эдим, Патимат Гьажиабдуллаевна Магьачкъалагъа Дагъыстанны язывчуларыны союзуна алып барды. Муна шонда биринчилей позияны теренлигин танглагъан шаирлерибиз Аткъай, Анвар Гьажиев, Магьаммат Атабаев, Акъай Акъаев, Шарип Албёриев ва оьзгелери булан таныш болдукъ. Мен гьали къумукъ поэзияны юлдузлары болгъан шаирлерибизге ёлукъгъанда юреклерибизде ташыгъан толкъунланы, кёклеге учурагъан сюзюк гьислени аян этмеге къарайгъаным тюгюл, Анвар Гьажиев булангъы ёлугъувларымны гьакъында айтмагъа сюемен.
«Белгили шаир булан тыгъыс къурдашлыгъым бар эди!» – деп макътанып болмайман. Мен ону булан эки-уьч керен ёлукъгъанман. Тек Анварны асиллиги, саламатлыгъы, гьалаллыгъы ону бир керен гёрсе де, юрекде исси гьислени уятагъанына шагьат болгъанман. Анвар биринчи ёлугъувдан тутуп бизин юреклерибизге инамлыкъны тамчыларын тамдыртды. Тирелип-тирелип охуйгъан шиъруларыбызгъа бир уллу, терен асарлагъа йимик тергевлю тынглады. Шиъруланы тюзлемеге тюшеген ерлерин, бизин ягьыбызны сындырардан къоркъуп, хата йимик тюгюл, эсленмей къалгъан бир гиччи янгылыш йимик тюзлей эди.
Мен уллу шаирмен деп къопайып турмады, бизге англавсуз сабийлеге йимик бийиклерден къарамады. Барыбызны да жыйып, оьзюню рагьмулу къанатыны тюбюне сыйындырып, учма ёл гёрсетди.
Анвар о йылларда «Дослукъ» журналны баш редактору болуп ишлей эди. Мен огъар кагъызлар язып, шиъруларымны йиберип турдум. Ингдеси, ол кагъызланы тергевсюз, жавапсыз къоймай эди. Анварны кагъызларында оьзюне хас асиллик ва саламатлыкъ гьис этиле эди. Бугюнге ерли мен шо кагъызланы къысматымны бир уллу савгъаты йимик сакълайман. Гьар заман яшав яндыргъан гезиклерде, яшлыгъымдан къалгъан гьайкелдей бавурума басып, къайтып-къайтып охуп, янгыдан жыяман.
Хыйлы йыллар оьтюп, биринчи китабым басмадан чыкъгъандагъы сююнчюм Анвар Гьажиев биринчилей «Дослукъ» альманахны бетинде чыгъаргъан «Денгиз» деген шиърумну гёргендеги сююнчюмден артыкъ болмагъанына ант этип боламан. Ол магъа язгъан кагъызында: «…Сени алда йиберген шиъруларынгны арасындан мен экисин айыргъан эдим, олардан бириси «Денгиз» журналгъа гетди, о «Дослукъ» альманахны 2-нчи номеринде чыгъажакъ, гьали типографиягъа берилген…», – деп язгъан эди. Кагъызны ахыры: «Шиърулар яз, тек мунглу болмасын. Сени поэзиягъа ва яшавгъа гьасиретлигинг гьар къайсы шаирни де юрегинде сагъа сююв ва рагьму уятажакъ», – деп бите.
Мен буса Дагъыстанны халкъ шаири Анвар Гьажиевни таныгъан гьар адамны юрегинде огъар бакъгъан якъда терен сююв де, инаныв да тувулунгъанына шеклик этмеймен.
Гёгюрчюн АТАЕВА.
