Ибрагьим КЕРИМОВ,
Дагъыстанны халкъ язывчусу

Ким эдинг?

Разведкада яра тийип ята эдим,
Гюзню гюню сувукъ болуп ята эдим,
Тартып байлап, токътатмагъа къанымны,
Тербетмеге болмай эдим санымны.

Душман ювукъ. Бийиксув тавну бети.
Ярыкъда да мундан тюшме бек четим.
Зор агъачлыкъ, кёкге тийген тёбеси,
Шогъар минсенг, тереклени оьбесен.

Ятгъанман мен душман тутгъан топуракъда,
Гелип алма ёлдашларым йыракъда.
Гюн артылгъан — бола тура гече де;
Вая, тюрлю ойлар геле нече де:
Ата, ана, яшлыкъ, институтлар,
Поэзия, сююв, сонггъу умутлар,
Нече сююнч гюнлер гетген башымдан –
Барысы да гелип токътай къаршымда.

Амма шу деп къайгъырмагъа затым ёкъ,
Этип, кютюп болмай къалгъан антым ёкъ.
Ватан, эркинлик учун тёкген къанын,
Унутармы, оьзюню оьз уланын!

Аста тюгюл чыкъмай эди сесим де,
Осаллаша бара эди эсим де.

Уяндым мен землянкада тёр якъда
Эртен гюнеш чыгъып гелеген чакъда.
Ким эдинг сен мени тавдан тюшюрген?
Яраланып ятгъан уланны гёрген?
Ким эдинг сен оьлюмден алгъан мени?
Энни нечик табар экенмен сени?
Айтгъан бусанг къулагъыма атынгны?
Салгъан бусанг кисеме суратынгны?
Бугюн сени табар эдим къайдан да,
Излер эдим дав этеген майданда.

Абдулкерим ЗАЛИМХАНОВ

Севастополь

Аты къара, оьзю гёммек денгизни
Ягъасында, кёп шаирлер макътагъан,
Севастополь–морякланы шагьары,
Батырлыкъгъа эсделикдей токътагъан.

Къыркъ нартлардай, къыркъ къолтугъунг йыр атлы
Къучагъындан салмай сени гечегюн.
Акъ гемедей чайкъаласан гьайбатлы,
Орамынгда яшлар булан ойнай Гюн.

Болатлардан тёшюнг къатты экенге,
Тиреп ургъан топлар сагъа батмады.
Азатлыгъын елпиллетмей байракъдай,
Белинг чечип, янынг салып ятмадынг.

Сёнмесин деп яшавунгну кюрлюгю,
Ябушувда къоччакъ эрлер жан берген.
Рус флотну оьктемлиги, оьрлюгю
Юрегинге тамурларын йиберген.