Супияхан АЛИБЕКОВА:
“Юртум яшай юрекде“
Бир ойлашып къарасанг, адабият дюньялыкъгъа асилликни урлугъун чачагъан, инсанны яшавун чеберлик булан исбарлайгъан саниятдыр.
Мен оьзюн университетде охуйгъандан берли таныйгъан Супияхан НУРУТДИНОВА – АЛИБЕКОВА айрыча дилбар, сёзге оьтесиз югюрюк тиштайпа эди. «Язывгъа» да аз-аз егилгенни биле эдим. Бир керен редакцияда къаршы болуп, мен ону булан хабарладым, язгъанларынг сама ёкъму деп ахтардым. Ол: «…бар аз-маз затлар тептерде..», – деп масхара этген эди.
Супияхан Алибекова Узунотарда тувгъан. Школаны битген сонг, Хасавюртдагъы педучилищеде билим алгъан. 1979-нчу йыл Дагъыстан пачалыкъ университетде охуп педагог касбугъа ес болгъан. Юртунда башлап муаллим, сонг директорну заместители болуп чалышгъан.
Хасавюртгъа гёчгенден берли, 14-нчю школада муаллимлик касбуну юрюте. Ону загьмат стажы 38 йылдан оьте.
Абдулла БУГЛЕНЛИ.
Юртум яшай юрекде
Йыракъда тургъан чакъы,
Тувгъан еринг бек тарта.
Сыралы сагъынчларынг
Йылдан-йылгъа бек арта.
Яш заман эс этмейбиз
«Уябызны» сыйлысын.
Гюебиз бош гетгенге
Заманланы хыйлысы.
Юртума нече къайтсам,
Гёз алгъа геле яшлыкъ.
Ич гьислерим бокъурап,
Болгъан кюй башлап гьашыкъ.
Кимге де сырым чечме
Болмай эдим чи базып.
Нече керен урундум
Ял болмагъа йыр язып.
Къысмат ёлда аз тюгюл
Сюрюнгенлер, гёресиз.
Адашмагъа къоймады
Анамны: «Гьей вёреси!»
Эсимде къалгъан арив
Атабыз берген дарслар.
Эслиде «эсиртмеди»
Гёзамалыкълы «харслар».
Яшав ёлну айланчы
Кёп экенни англадым.
Жаным тартып муаллим
Касбуну да тангладым…
Турушум болду артда
Дос-къардашдан арекде.
Мени алтын атавум –
Юртум яшай юрекде.
Гьасили, о гьар заман
Яшнайгъан багьар1 йимик.
Узунотарым магъа
Тахы бар шагьар йимик.
…Тиймесе яхшы бизге
Гьаллар гьаман башгъара,
Гюч этиле Тюз якъгъа.
Хыйлы бойну топурагъы
Дёне бара тузлакъгъа.
Биз яшда чабакъ тутгъан,
Тор салып, ташлап оьбек.
Татавулда гёрюнмей
Энни уьй къаз, къыр оьрдек.
Ара бёлмей къошула
Маркъа сувлар кёллеге.
Гьакимлер тергев бермей
Хумгъа дёнген чёллеге.
Инсанлар талавурда,
Ерде ёкъ бир къулагъы.
Нелеге тарыр экен
Нас болгъанда булагъы?
Биз бармайбыз тюз ёлдан,
Узун сёзню къысгъасы.
Тиймесе яхшы бизге
Табиатны къысасы.
Гёнгюмню къартыллата
Гёнгюмню тун ахшамлар
Къартыллата къыл йимик –
Янгызлыкъда гечени
Узакълыгъы йыл йимик.
Къысматны сюйген кюйде
Амал ёкъ чу танглама.
Яшайгъаным нече йыл
Бозарып акъ танглагъа.
Шыплыкъда эсделиклер
Ойларымны хоталай.
Яраларым янгыртып,
Дертлеримни аталай…
Тангны юзюн гюмюшлеп
Гюн тувгъанда иржайып.
Жандан санталыкъ тайып,
Гюч геле бир ажайып.
Тенгиримден тилеймен
Берсин деп сабурлугъун.
Юхусуз гечелени
Алсын деп авурлугъун.
Роза гюлге парх бере
Кёкню юзю гёрюнмей,
Бугюн булутлу гьава.
Ел эшип хапарсыздан
Лопа-лопа къар ява.
Терекни келлевюнде
Къаргъалар да буюкъгъан.
Бавну этек чалисин
Чайкъап, чайкъап ел йыкъгъан.
Пус басгъан терезеден
Мишик къыргъа тикленген.
Розаны гюл бутагъы
Къар гюч этип бюкленген.
Мен сувукъну сезмеймен
Оьрчюйгенге гюювюм.
Роза гюлге парх бере
Сувумайгъан сюювюм.
Багьар1 – язбаш
