Он эки ай гетди агъып дагъы да,

Болду ону къарасы да, агъы да.

Умутлардан тизсек де биз къалалар,

Сююнчлерден аз болмады яралар.

Бирлерибиз азизлени тас этдик,

Гёзюбюзден къанлар агъып, яс этдик.

Сююнч-той да оьтгерилди арада –

Бу яшавну аламаты бары да.

Къутлав сёзюм айтмагъа сёз берилген,

Къапчыгъымны авзу эркин герилген.

Берилген сонг, сёз табыла айтмагъа,

Заман гелген тарихлеге къайтмагъа.

Къумукълар бар къумукълугъу гьеч дейген,

Къумукълар бар Къумукътюзге:»Геч! «-дейген.

Геч деп айта, болмагъангъа аяма,

Инанырдай тирев тапмай таяма.

Алашасы басмас йимик туягъын,

Къумукълар бар, къоюп гетген бу ягъын.

Эсин табып, ачса олар гёзлерин;

Къумукъ тилде айтса балдай сёзлерин.

Гьар бир къумукъ халкъы учун иш гёрсе,

Йылы сёзюн айтса, гьатта шюшгюрсе,

Шо заманда бизде бирлик болажакъ,

Эсгик затлар унутулуп къалажакъ.

Умутларым, ёравларым аз тюгюл,

Янгыз бу къыш яда буса яз тюгюл.

Оьз халкъымны сююнчден кёп дертлери,

Юрегимде къойгъан терен кертлерин.

Халкъым булан байлангъан кёп умутлар,

Къумукълугъун унутмасын къумукълар!

Тарихлени бетлеринде – акъ тала,

Къумукъ халкъым къалсын даим макътала!

Чыгъарардай яшавгъа гьар умутну,

Оьртен йимик янсын оту къумукъну!