Оьлюмден къутгъаргъан

Жагьиллерибиз бизин яшавубузну безей ва бай эте. Оланы кёплери яшав булан бирче тартылгъан къылдай яшавну кюйлей. Оларда инг башлап герти асиллик, рагьму, адиллик бар.

Бугюнгю бу макъалада эдепли, рагьмулу яшёрюмлени гьакъында мен негьакъ эсгермеймен. Шолай яхшы уланланы бириси Амирхан Пашаев булан магъа таныш болма тюшдю. Ол Бабаюртда яшайгъан Къайырхан ва Гьадия Пашаевлени агьлюсюнде тувгъан.

Яшдан берли Амирхан асил къылыкълы, яхшы хасиятлы улан болуп оьсе. Ол оьзюню тенглилери булан Бабаюртдагъы 1 номерли орта школаны тамамлап, юртдагъы 12 номерли профессионал лицейде охуп, тракторист ва шофёр курсланы битген. Ондан сонг ол Бабаюртдагъы «Шагьмурат» деген тюкенде мебел ташыйгъан ва жыягъан уста болуп ишге тюше.

Амирхан Бабаюртну ягъасындагъы орамда яшайгъангъа гёре, гьар гюн тюш вакътиде уьюне Бабаюртдагъы район больницаны янындан оьтеген татавул бой булан юрюй. Шо гюн де, гьар гюн йимик, уьйге гетме деп онгарыла. Оьзге жагьиллер йимик, Амирхан да телефондан макъамлагъа тынглап юрюй. Бир вакъти тамаша тавушлар эшитиле. Башлап ол тергев бермей тура, аз да гетмей, юреги булан ол бир тюрлю затлагъа шеклене ва айлана якъгъа тергев эте. Сувгъа тикленип къараса, бир зат сувдан оьрге чыгъа, сонг гёмюле, бирдагъы чыгъа, дагъы да гёмюле. Амирхан о яшны къолу, сонг аягъы экенни англай ва тезликде сувгъа атылып тюшюп, излеп, гиччи яшны табып чалт кюйде оьрге гётерип, сувдан чыгъара. Шо вакътиде яшны излеп чыкъгъан анасы ону гёрюп, эсден тайып йыгъыла. Амирхан яшны улланасына берип, эсден тайгъан къатынны гётерип, оланы абзарына гире. Бары да затдан парахат болгъан сонг, къараса, сувда яшны аякъгийимлери гёрюне. Ол шоланы да сувдан чыгъарып алып, яшны анасына бере.

Гьакъыкъатда иш булай болгъан. Яш ойнама татавул ягъагъа гелгенде, билмейли, сувгъа тюше ва батылма башлай. Бу ерде Амирханны огъар Аллагь къаршы этгени – уллу насип. Ол яшны ажжалны къолундан чыгъарып, ата-анасыны къолуна тапшургъан.

Мен бу болгъан ишни эшитгенде, Амирхан Пашаев булан ёлукъмакъ учун «Шагьмурат» тюкенге бардым. Гёзлерим булан ону оьрден тюпге ерли тергеп чыкъдым. Амирхандан яхшылыкъны, иссиликни, гьалаллыкъны гьислери ачыкъдан гёрюне эди. Ол начарсув, исбайы улан. Оьзюне сёйлегенде, саламатлыгъындан тюпге къарагъан кюйде жавап къайтарды.

Яшланы арасында шулай уланлар бары оьрде эсгерилген сёзлени ташдыра. «Яшны сувдан чыгъып-чыгъып, гёмюлюп тура­гъан къолларын, башын гёргенде, юрегигизге не йимик ойлар гелди?» – деген соравгъа ол: «Ойлашма заман ёкъ эди», – деди.

Гертилей де, Амирханны ойлашма заманы болмагъан. Балики, огъар шо вакътиде ата-анасы юрегине яшдан сингдирген рагьмулукъ, школада муаллимлер берген тарбия, оьзюню къаркъарасына тувуму булан бирге гелген асиллик яхшылыкъ этме, яшны чалтлыкъда сувдан чыгъарып къутгъарма талпындыргъандыр. Шо вакътиде ол адашмагъан, рагьмулу иш этген.

А.Хамавова.

Бабаюрт.

Суратда: Амирхан Пашаев.