Бугюнлерде Бабаюртда татывлу агьлюсю булан яшайгъан, жамият ишлеге къуршалып да гьаракат этеген, шиърулар да язагъан Дина АБУЕВА анасына байлавлу ойларын айта туруп, булай эсгере:

– Озокъда, аналар авлетлерини яшавунда инг де аслу ерни тута. Аналар тюгюлмю гечелер кирпик къакъмай, гиччинев яшларына гёз бакъдыра туруп, нечесе тангланы къатдыра туруп оланы оьсдюреген. Бизин, яшланы, тарбиялап, маънагъа, адат-къылыкъгъа уьйретеген де, тюз ёллагъа салагъан да аналар чы. Бир гиччинев улан яш уьйге гирип гелсе, анабыз: «Эретуруп ер бер», – деп айта эди. Мен огъар: «О чу менден гиччи», – десем, ону папахы уллу, о эркек дей эди. Аналар болмагъан буса, яшлар да болмас эди. Негьакъ тюгюл чю къумукъларда ата оьлсе ярты етим, ана оьлсе герти етим деп айтагъаны. Гертиден де, оларсыз яшлар къанаты сынгъан къушлар йимик мунгайып къала.

Бир заманда да анабыз бизге урушуп, акъырып, къарсалап айланмагъан. Терслигибизни де, хатабызны да арив этдирип, башыбызгъа сингдирип айта эди. Мени эркъардашларымны къатынлары, гелинлерибиз: «Гьейлер, Нана йимик шулай сабур-саламат аналар бармы экен?» – деп болалар. Уьйге баргъанда анам бир ерге гетип табылмай къалса, ожагъыбыз боппа-бош болгъандай гьис этемен. Бир тамаша къаркъарамны сувукълукъ къуршай. Сонг ону барлыгъына Аллагьгъа шюкюр этемен.

Анамны иржайывун, сабур-саламат сёзюн эшитмейген гюнден мени де ва бары яшланы да Аллагь сакъласын. Гьар ожакъда ананы юреклерибизге балгьам йимик сюртюлеген, бизин кюр этеген кюлкюсюню сеси бир заманда да сёнмесин!