Гюнешли дюнья

Магьаммат Атабаев,

Дагъыстанны халкъ шаири

Сёнмейген юлдузлар

Бу дюньяда тюшюп уллу келекге,

Батмакълагъа батып къалсанг кёп терен,

Савлар бизге гелмегенде кёмекге,

Оьлгенлеринг кёмек этген кёп керен.

Къудуратлы къуват етмей билекге,

Биле-билмей тюшгенде биз келекге.

«Вёре, яш», – деп, яшда йимик къычырып

Оьлген атанг етген сагъа кёмекге.

Уллу къыйын гелсе сени жанынга,

О дюньядан олар нечик ёл таба?!

«Вай, балам!» – деп, оьлген ананг янынга

Гелип бирден, ялсыз жанынг ял таба.

Сав къурдашынг сени сатып, алдатып,

Сав болмасдай сагъа яра салгъанда,

«Вёре, яш», – деп, сени оьлген къурдашынг

Етип гелген сагъа къыйын болгъанда.

Тюшюбюзде-тюлюбюзде гёрюнюп,

Олар бизге кёмек этген нече гюн!

Олар бизин юреклерде гёмюлюп,

Турагъандай бизин булан гече-гюн.

Кёмек этип авур ёлну алмагъа,

Къоймай бизин арымагъа, авмагъа.

Савлардан да алда етип оьлгенлер,

Кёп керенлер табулгъанлар савлагъа.

Къар ява

Къар ява, къар… Огь, нече де алгъасап

Гелип къалды къышны сувукъ гюнлери.

Чечек ачып тургъан бавну къар баса,

Уьшюп бара язны ахыр гюллери.

Къар ява, къар… Ойлай-ойлай къаламан,

Шу къар, гьейлер, ахырынчы къармыкен?

Шу дюньяда шунча яшап, гьай аман,

Сени мендей сюйген гьеч ким бармыкен?

Къар ява, къар! Гёз алдыма гелесен

Яшда йимик эки энгинг къызарып.

Гелмежегинг билсем де мен, билесен,

Шунча йыллар турагъаным бозарып.

Къар ява, къар! Ерни шыплыкъ елеген,

Яшда йимик, алай арив къар ява.

Яш заманда сен яныма гелеген

Сокъмакъланы къалын-къалын къар яба.

Къар ява, къар! Сав дюньяны къар баса,

Акъ чечекдей болуп явгъан къар экен.

Жан сюйгенинг сени булан болмаса,

Жанынг сени даим янгыз къалакен.

Къар ява, къар! Огь нече де алгъасап

Йыллар гетди яшны йимик алдатып,

Яшлай сюйген къызы къарт да болмаса,

Нечик къыйын, боларманмы англатып…

Сен билесен

Мен билемен, сен оьзюнг де билесен

Бир-биревсюз кюй ёкъ бизге яшама.

Мен нетсем де болмайман чы, гёресен,

Юрегимден юлкъуп сени ташлама.

Бавгъа гирип яшлыгъыбыз яшнагъан,

Баъли хапсанг, эринлеринг бишмесми?

Этегингден экев бирге ашагъан,

Шо баягъы баъли эсге тюшмесми?

Яшдан къалгъан яраларым терсейтип

Башгъа бирев узатылса боюнга,

Герти сююв не экенни гёрсетип,

Бирден эки мен гелермен оюнга.

Мен гелермен сен юхлама ятгъанда,

Ай шавлагъа ачып ап-акъ тёшюнгню,

Мен гелермен бал юхугъа батгъанда,

Балдан татли этип сени тюшюнгню.

Мен билемен, сен оьзюнг де билесен,

Кюй ёкъ бизге бир-биревсюз яшама.

Мен нетсем де болмайман чы, гёресен,

Юрегимден юлкъуп сени ташлама.

Ёлдаман



Хыйлы бола гёз алдынгдан тайгъаным,

Гёзден тайгъан гёнгюлде де къалмай дей.

Эшитемен гелечиден-гелечи,

Къапугъузгъа къаргъа къонма къоймай дей.

Айланса да кёплер сени тилетип,

Тилегенге тюшмей сююв, билемен.

Эсде сакъла, гечем-гюнюм бир этип,

Эс тапгъанлы сагъа багъып гелемен.

Боралайгъан боранларда адашып,

Къучагъынгны шыплыгъына гелемен.

Сызлатагъан сувукъларда талашып,

Юрегингни икълыгъына гелемен.

Оьмюр бою оьтюп нече толкъундан,

Чачларынгны толкъунуна гелемен.

Ял тапмайлы яллатагъан яйлардан

Къашларынгны салкъынына гелемен.

Гелсе гелсин гелечиден-гелечи,

Мен оланы барындан да алдаман!

Сен инанма сюймей десе мен сени,

Мен гелемен, мен гелемен, ёлдаман!



Умутлар

Кёкню юзю юлдузлардан толса да,

Талайымны танг юлдузу тувмагъан.

Огь, мени бир арив досум болсады,

Гюл юзюнден нюр агъылып турагъан.

Ерни юзю гюл чечекден толса да,

Уьзюп алып гюл берме деп чапмадым.

Айланамны арив къызлар алса да,

Жаным мени алагъанын тапмадым.

Ай, мени бир арив досум болсады,

Къарап мени къайгъы-дертим ёягъан.

Башым элтип салсам эки тизине,

Бары затны унутдуруп къоягъан.

Айланамны адамурлукъ алса да,

Къайда мени юрегимни билеген.

Огь мени бир яхшы досум болсады,

Гьар гюн магъа насип йимик гелеген.

Огь, мени бир асил досум болсады,

Гьар гюн мени гьалым-гюнюм сорайгъан,

Бир оьзю учун жан бермеге тюшгенде,

Кюлей туруп жан бермеге ярайгъан.

Досу барлар досу булан иш гёрмей,

Досу ёкълар досу булан тюш гёрмей.

Огь, мени бир арив досум болсады,

Сакълар йимик къучагъымдан тюшюрмей.

Сени тоюнг

Тоюнг бола деген хабар гелген гюн,

Топ ургъандай умутларым тозулуп,

Сюювюнгню юрегимде гёмген гюн,

Нетеримни билмей къалдым бузулуп.

Сени тоюнг – оюм мени, талчыгъым,

Аягъымдан турмас йимик ургъандай.

Той тавушгъа мен тынглайман талчыгъып,

Сююв оьлюп, тазиятда тургъандай.

Баврум гюйсе, еллер чачсын ийисин,

Гюнлер гелер эрге шат да, кюстюн де.

Къой, жагьиллер тобукъ уруп бийисин,

Мени ахыр умутумну уьстюнде.

Юрегимни ярып мени, оьлтюрюп,

Языкъсынмай мен языкъны гьалына,

Насиплини кюлкюсюдей оькюрюп,

Тойну сеси къулагъыма чалына.

Тоюнг булан ярты-ярым этсенг де

Кёп яшлайын бизге гелген насипни,

Бир насипсиз этип мени гетсенг де,

Насипли бол, насипли бол, насипли.

Насипли

Гьар гёргенде, гьалым сорап гетесен,

Гьар ёлукъсакъ, насип ёрап оьтесен.

Янгыз мени тюгюл, савлай дюньяны

Гюндей чыгъып, сен насипли этесен.

Ел насипли, этегингни чююрюп,

Эзивюнгден гирип-чыгъып ойнайгъан.

Мен оьпмеге къалгъан шунча гьасирет,

Энглерингни оьбюп-сыйпап тоймайгъан.

Ёл насипли, сен оьзюнден барагъан,

Къол насипли, сени къолунг алагъан.

Оьз насибин англаймыкен адамлар,

Айланангда айланагъан-болагъан?!

Гьар гёргенде гьалым-гюнюм сорайсан,

Гьар ёлукъсакъ, насип-савлукъ ёрайсан.

Насибим де, савлугъум да дюньяда

Сен экенинг билмей болма ярайсан.

Насип ёрай бусанг магъа юрекден,

Артыкъ насип ёкъдур сени гёрмекден,

Насип гёрмек учун магъа, аривюм,

Бир гёрсем де бола сени арекден.

Чыкъ ва жымчыкъ

–Гьей жымчыкъ,

Жымчыкъ,

Янгъандай ичинг,

Нетесен ерден

Нас сувну ичип?

Гьона бёлекде

Тап-таза танг чыкъ,

Танг чыкъны ичмей,

Нетесен, жымчыкъ?

– Чыкъ – кёкню суву,

Оьлтюрер бувуп,

Ердеги сувда –

Ерни татыву…

Авторизация
*
*
Регистрация
*
*
*
Согласны с условиями сайта?
Генерация пароля