Абдулла Бугленли: «Мен де булакъ тартдым бизин авулгъа»



Алда да «Ёлдаш» газетде адабият сагьифа толуп, «Гьашыкъ назмулар» деген баш булан Абдулла Залимхановну шиърулары чыкъгъан эди. Баш сёзде шо табун шиърулар тезде, демек, «юрек шекер гемиреген» ча­гъында язылгъанны ва бираз уялмакъдан адамлагъа малим этмей тургъаны эсгерилген эди.




«Ёлдаш» авторну шо къайдада язылгъан шиъруларыны экинчи тиретин охувчуланы тергевюне бере.






Адабият бёлюк.






Сырлар ичимни талай






Сени сийрек гёргюнче,



Гёрмей турсам да къолай.



Най-най этип оьзюнгню



Гетгенде жаным дувлай.






Сенсиз бу берен дюнья



Дюр магъа эсги «сарай» –



Сююв шербетин ичип



Эсирген бусам ярай.






Инче сесинг чалынса,



Гёнгюм жымырлай алай,



Тав артгъа батгъан Гюн де



Айны кекелин ялай.






Сизин уьйге кёп тирет



Къарай къаламан, къарай.



Гёзюме илинмесенг,



Юрегимде къар борай.






Гьалымны эс этгенлер:



«Авруй бусан?» – деп сорай,



Чечилмей талавлангъан



Сырлар ичимни талай,






Ойсуз иш этип къойма



Чагъым тюгюл чю торай.



Кюл ичинде кесевдей



Гюе къалайым, ярай!






Мен дёнейим, сен айын



Къуммандай сюртген къалай.



Къачан болгъунча ярам



Къалар сав болмай, къанай?!






Сени сийрек гёргюнче,



Гёрмей турсам да къолай.



Най-най этип оьзюнгню



Гетгенде жаным дувлай.






Чечейим






Сагъа тикген эки гёзюм эслемей,



Орам булан къувдай гетип барасан.



Параламай мени языкъ жанымны



Ярамайму бир бурулуп къарасанг?!






Арив досум, айтмасанг да – англайман,



Сен къоркъасан тил этерден яманлар.



Кёп йыл алда къуймурланып сен салгъан



Ял болмайгъан, сав болмайгъан ярам бар.






Мен тураман умутумну тувармай,



Чул билдирмей, оьз-оьзюме гюч этип.



Айт: турасан булай къачан болгъунча



Аривлюгюнг бойдакълыкъда пуч этип?






Биле туруп дюр экеним есиринг



Къарасанг сен бир башгъагъа бармагъа;



Дав этермен дев буса да ол гиши,



Мен сав чакъы къойман сени алмагъа.






Сен тувдургъан гьалсызлангъан 
гьислерим



Талав болуп битген, досум, баврума.



Тунчукъ энни тюлюм булан тюшлерим,



Бир янгызда сююнмеймен савума.






Сени булан таша ерде ёлугъуп



Гьашыкълыкъны шербетлерин ичейим!



Чачларынгны эки къатдан эшилген



Бурма-бурма бувунларын чечейим.






…ёлукъдургъангъа магъа






Булутланы булгъап ел



Бирден янгур эледи.



Орамдан магъа къаршы



Бир гёзел къыз геле эди.






Аз заманны ичинде



Болдум мен зыгъы-зыгъы;



Ол къызны да йибитди



Тенгирни салкъын чыгъы.






Чабып гирдик тюбюне



Орамдагъы терекни.



Ону юлдуздай юзю



Жымырлатды юрекни.






Гёз айырып болмайман



Ону арив чархындан.



Инжил тамчылар тама



Кирпигинден, чачындан.






Бир мюгьлет, эсим жыйып,



Сюйдюм этме масхара,



Къолума къапас уруп:



– Бу – савгъат, – деди, – сагъа.






Герти уьркген жайрандай



Чалт алып аякъларын.



Эсиртди бал айрандай



Ону нар яякълары.






Буссагьат да айыгъып



Болмай тураман, болмай;



Шо гюнден берли гёзюм



Дагъы гьеч кимни алмай.






Тенгирге ва терекге



(озокъда, къызы, сагъа).



Алгъыш этемен сени



Ёлукъдургъангъа магъа.






… тая къолну киридей






Бу дюньяны кёп-кёп дынкъы бар энни,



Тюзлюгюнден терслери кёп, воллагьи.



Мадары бар хыйлы-хыйлы эрлени,



Тергев берсенг, ёкъ мессеби, Аллагьы.






Сайки, билдинг, санлыланы сан этмей



Ол байланы ёнкю оьсген яшлары;



Шайлы-майлы къуллукъларда олтургъан,



Билим якъдан сай буса да башлары.






Оьзгелерден оьр гёрелер оьзлени,



О тайпагъа уьюр саякъ хочалар;



Севре-севре бийип тойда эсирип,



Аривлеге увуч акъча чачалар.






Таза гьисден толгъан сюзюк юрекге



Тура буса ярай олар хола деп.



Гьакъыкъатны билмей гьабас ойлаша



Аривлюкню сатып алма бола деп.






Байлыкъ башын айландыргъан гьайымлар



Гьав этелер гёзел къызгъа, къатынгъа.



Буссагьат да бийкелердей къызлар бар



Сатылмайгъан акъчагъа, не алтынгъа.






Гьарам кюйде къазанылгъан о байлыкъ



Жувса агъып тая къолну киридей.



Адамланы бу дюньягъа алдангъан



Десем де чи, болмай чы бары бирдей…






Къыръяты ёкъ къаснакъ къаражибинни



Арив гюлге къонма къоймай кюшлегиз!



Гьей гёзеллер! Байлыгъына къутургъан



Къырнакъланы къармагъына тюшмегиз!






Сен де къалмагъыр янмай






Гетдинг артгъа бурулмай,



Магъа уллу бет тутуп.



Инанмайман сен мени



Къойгъандыр деп унутуп.






Гьабас этдинг алгъасап,



Англамайлы назымны,



Негьакъ къышгъа дёндюрдюнг



Язбашымны, язымны.






Сен къопдургъан къыйынны



Билдирмесмен биревге.



Тёбен этип сыйымны



Гьеч гелмесмен тилевге.






Къыркъмасман мен ёлунгну



Сагъынсам да, сюйсем де.



Чул билдирмен аз сама



Ичимден бек гюйсем де.






Бокъурлайгъан булакъны



Суву кёп къала тонгмай.



Яшавунгда бир сама



Сен де къалмагъыр янмай.






Заманлар гетер агъып,



Акъ къондурар къашынга.



Мени излер кёп гюнлер



Тюшсюн сени башынга…






Уьшюп бараман чы, гел!






Чакъ бугюн эпсиз дувлу,



Эршилик бек эше ел.



Къангып къар ява сувлу,

Уьшюп бараман чы, гел!






Гел гюн йимик иржайып,



Исив берип, нюр яйып.



Сююв бюр чечек ачсын,

Халкъ болардай ажайып.






Энемжая этип яй



Уьстюме къулачынгны.



Ел болуп ойнатайым

Будай тюслю чачынгны.






Эгер, палым тюз болуп,



Тутулсанг къармагъыма,



Юлдуздан юзюк этип

Тагъарман бармагъынга.






Баврунга балгьам болсун



Бал суву боз юзюмню.



Гьакъылым тас этемен,

Гёрсем арив юзюнгню






Гече-гюн рагьатлыкъ ёкъ



(Не де геле оюнга).



Къарап тоюп болмайман



Акъ макъардай боюнга.






Сезмес эдим мен бир де



Чирчиклигин бу чакъны,



Къолгъа алма кюй болса



Сендей къуймур «къурчакъны».






Сени излеймен, излей






Гёзел къыз, къаршы болдунг



Къурдашымны тоюнда.



Рагьатлыгъымны ёйдунг,



Сенсен даим оюмда.






Бийийгенде парх бердинг



Къанат яйгъан акъ къувгъа.



Шо гюн-бу гюн дюрмен мен



Янгъан зат йимик сувгъа.






Юм-чум этген гёзлеринг



Окъ болуп тийген магъа.



Атынг сама айтмадынг



Сорагъанда мен сагъа.






– Дюнья – дёгерек, – дединг,



Назланып аста булан.



– «Ёл» тапма герек, – дединг, –



Гёрмеге сюйсенг, улан…






Жаны къоркъач жайрандай



Кёп турмадынг чы тойда.



Най-най этип оьзюнгню,



Къайда лагь болдунг, къайда?!




Гьызынгны табарман деп



Юрегим умут уьзмей.



Адашгъан сапарчыдай



Сени излеймен, излей.






«Дёгерек, дединг, дюнья…»



Шегим бар шогъар мени.



Дюр буса, шунча излеп,



Табар эдим чи сени.






Нечакъы заман бола –



Къыдыраман «ёлунгну»,



Сапарчыны гёрсенг гьеч,



Силле огъар къолунгну.






Гёрсенг, къойма къарамай,



Менмен чи ол ёлавчу.



Тойда гёргенден берли



Дюрмен чи сагъа гьавчу.






Къушдай учуп гирейим






Гёрмейгеним бола сени нече гюн,



Алдыгъыздан ари-бери оьтемен.



Гёнгюм гюе майчыракъдай гече, гюн.



Ёлукъмагъа даим умут этемен.






Ананг къаршы болуп къалса орамда,



Уяламан сен къайда деп сорама.



Гийик йимик адагъан от-орманда



Къыйналаман дарман тапмай ярама.






Сен себепли аврумайлы азгъанман,



Яш жаныма жаза этип, дерт этип.



Сагъынмакъдан сени атынг язгъанман



Авулдагъы булакъ ташгъа керт этип.






Къалсанг эгер къыргъа чыкъмай, 
гёрюнмей,



Язны гюню магъа салкъын гюз йимик,



Сыр чечмеге ой къураман эринмей,



Эсиртгенсен мени гьюрю къыз йимик.






Нече-нече урунсам да, болмайман



Ёлгъа бакъгъан терезенге танкъ этме.



Мен къабулман, сени булан къабулман



Гечелени кирпик къакъмай танг этме.






Яз ахшамлар терезенгни ачып къой,



Уьюгюзге къушдай учуп гирейим.



Чачларынгны къулачыма чачып къой,



Юрекдеги гьислерингни «сюрейим».






Уьзген чечек … 
кёп бармай






Бир къуймургъа гьалдан тайып гьашыкъман,



Ол себепли ойлар ява башыма.



Ону сою сувперидей исбатлы



Геле къуру гёз алдыма, къаршыма.






Къыйын экен кёп буса да эмчилер



Себеп тапма сююв салгъан аврувгъа.



Гьар гюн ону гёрме себеп болсун деп,



Мен де булакъ тартдым бизин авулгъа.






Гёз гьавчусу болдум артда булакъны,



Энни ёлда биз кёп къаршы болабыз.



Юм-чумдан да алай леззет алабыз…



Аста-аста кюйге тюшдю арабыз.






Онгай табып, адам ёкъда орамда,



Челеклерин уьюне де элтгенмен.



Эл ятгъанда ай ярыкълы гечелер



Бавгъа бакъгъан терезесин чертгенмен.






Парх береген ону эки энгине



Яз алмалар бердим огъар мен бир гюн.



Назлы кюйде гёзюн, къашын ойнатып:



– Арив бола, деди, берсе къызгъа гюл.






– Муна сагъа! Муна сагъа!!! – дедим мен,



Чечек битген тала йимик юрегим,



Сени йимик гьайран гьайбат акъ гюлге



Ошарму да чечек берсе, герегим?






Уьзген чечек гёзюн юма кёп бармай,



Тез тас эте тюсю булан атирин.



Мен оьзюмню сагъа гьалал этемен,



Тюз англасанг, къалмас бугъай хатиринг.




Авторизация
*
*
Регистрация
*
*
*
Согласны с условиями сайта?
Генерация пароля