Гюлнара ЭСЕНОВА: «Алгъасатма, къой сюювюм бермеге»


      Гюлнара ЭСЕНОВА шаирлени ватаны Яхсайда тувгъан. Яшав шартлар булан байлавлу болуп школаны Бабаюртда битдирген. Бабаюртда чыгъагъан «Мол тюшюм», Къызларда чыгъагъан «Кизлярские вести» деген газетлерде ишлеген.


1997-нчи йылда «Сюювге баш иемен» деген биринчи китабы чыкъгъан.


Бугюн биз Гюлнараны янгы онгарылып турагъан китабындан бир нече шиъруларын сизин тергевюгюзге беребиз. Ону миллетине, халкъына, анагъа бакъгъан сюювюнден эшилген поэзиясы охувчуну юрегине сокъмакъ табажагъына инанабыз.


Адабият бёлюк.


Мен яшавдан тоймагъанман

 


Алгъасатма, алгъасатма, тилеймен,


Яхшы да не, яман да не англадым.


Кёп сюрюнюп, кёп йыгъылып турсам да,


Яшав недир экенин де тангладым.

 


Энни гьали орталашгъан яшавум,


Аз буса да, акъ да гирген башыма.


Алгъасатма, къой сюювюм бермеге,


Къурдашыма, къардашыма, яшыма.

 


Нече де бек алгъасагъан абатлар,


Чалтлыгъына ким гюнагьлы, билмеймен.


Мен яшавдан тоймагъанман, тоймагъан,


Заман, мени алгъасатма, тилеймен.

 

Адилликге уьйретди

 


Ана топуракъ, ана ватан, ана тил,


Яхсай юртум сени булан байлангъан.


Яхсай юртлу кёп шаирге къан тартып,


Шаир ёлум Яхсайымда сайлангъан.

 


Яш йылларым яланаякъ чабагъан,


Къайыр тёбе, шекер этип ойнайгъан.


Яшлыгъымны эсделиги Яхсайда,


Нече эсгерсем бир де юрек тоймайгъан.

 


Юрегимни пашман ойлар къуршаса,


Жаным излеп, Яхсайыма къайтаман.


Ана тилни шулай сюйме уьйретген,


Яхсай юртгъа баракалла айтаман.

 


Оьрлюклеге етмесем де мен бугюн,


Яхсайлыман деп гьаман да оьктеммен.


Къолгъа къалам алып чыкъгъан ёлума,


Яхсай юртум, сени булан кёкдемен.

 

Иржаяман, тек ичимден гюемен

 


Азиз анам, суратынга бакъгъанман,


Эсделиклер тырнап тербей юрекни.


Мен анаман, тек йыл сайын англайман,


Яшавунгда ана нечик герекни.

 


Уллу ана болдум эки къызыма,


Иржаяман, бийиймен, харс ураман,


Юрегимде шо сен берген ругь булан,


Азиз анам, мен яшавну къураман.

 


Шо сен берген сююв баргъа юрекде


Дос-къардашны, яшларымны сюемен.


Янгызлыкъда ялласам да ичимден,


Сыр билдирмей оьз-оьзюме гюемен.

 


Нетме герек, яшав шулай къурулгъан,


Азизлени ала бизге сорамай.


Яшамагъа къабул этип къысматым,


Яшав бара артгъа багъып къарамай.

 


«Йылларым да эллилерден оьтсе де,


Чайкъасам да яшларымны бешигин.


Юрегимде бозлай туруп яшайман,


Гелсе эди деп анам ачып эшигим.

 


Яшда йимик сыйпай туруп башымны,


Болса эди къучагъына алмагъа.


Лап насипли болажакъсан яшавда


Деп»,– юрекге сабурлукъну салмагъа.

 


Аялары гёзьяшларым сибирип,


Гетген йимик гётеремен башымны.


Яшлар учун яшамагъа герекмен,


Деп къучакълап аявлайман яшымны.

 


Сеникидей къыйын къысмат тюшсе де,


Иржаяман, тек ичимден гюемен.


Юрегимде сююв булан сен салгъан


Яшавну ва яшларымны сюемен.

 

Насибим излей бараман

 


Къаламым аламан юрегим ачма,


Язылгъан язывдан болмайсан къачма.


Дертим-сырымны кагъызгъа чечемен,


Арт берген къурдашны сёзсюз гечемен.

 


Кагъызгъа алгъасап, гёзьяшым агъа,


Гечсем де, ойларым юрек от ягъа.


Бир гюнлюк дюньяны эсге аламан,


Хатирим къалса да, ёлгъа саламан.

 


Жан азиз къурдашлар айланып алгъан,


Къурдашлыкъ ёкъ деген кёп уллу ялгъан.


Къыйынлар болса да, ичимден гюемен,


Душмандан досум кёп яшавну сюемен.

 


Яшавну сюемен, аччысы болса да,


Гёзьяшдан, къайгъыдан гюнлерим толса да.


Астаракъ абатым алгъа аламан,


Ял тапмай насибим излей бараман.

 


Сюемен яшавну танг къатгъан гюнюн,


Бюлбюллер сарнайгъан гёзел бавларын.


Гюн батып барагъан шыплыкъ гечесин,


Къыш гелип, къар басгъан ап-акъ тавларын.

 


Сюемен йырлама йырымда макътап,


Къырлагъа чыкъмагъан уллу умутну.


Гюндюзлер тирилип, гечелер оьлсем де,


Мен алгъа юрюймен нени гёрсем де,

 


Йырлайман, йылайман, ичимден гюемен,


Насипге умутлу яшавну сюемен…

 

Чабар эди

 


Бир-биревлер оьктемсирей, оьр гёре,


Салам берсенг, саламынгны алмагъа.


Болмайгъаны яхшы шолай адамлар,


Шу дюньяда даим яшап къалмагъа.

 


Бираз оьрге гётерилсе яшаву,


Тахгъа минген пача йимик туралар.


Жымчыкъ учуп гирмес йимик янына,


Къалалардай уллу уьйлер къуралар.

 


Мисгин гёре бираз осал адамны,


Уялалар сорашмагъа урунсанг.


Тез-тез башынг сёйлемеге башлайлар,


Савболлашып, артгъа багъып бурулсанг.

 


Гетмес йимик бу дюньягъа яшама,


Гьеч бирев де яралмагъан, гелмеген.


Бай-ярлы деп айырмагъан оьлгенде,


Гьеч инсангъа сайлап ерлер бермеген.

 


Герти сёздюр, сюе шолай адамлар,


Талай туруп, оьлмей яшап къалмагъа.


Бола буса, уьйлер тизип къабурда,


Чабар эди сатып ерлер алмагъа.

Авторизация
*
*
Регистрация
*
*
*
Согласны с условиями сайта?
Генерация пароля