Гёгюрчюн Атаева «Айсыз тюгюл сенсиз къалгъан гечем де»



Гёгюрчюн Атаеваны поэзиясы–ону юрегини гюзгюсю деп айтма ярай. Гьар юрек уруву булан ондан чыгъагъан ялынлы шиърулар сююнчден, талпынывдан, гьасиретликден, талчыкъдан толгъан. Шо саялы болма ярай, шаирни поэзиясын гьар ким де юрегине ювукъ этип ала, охума сюе. Гёгюрчюнню янгы шиъруларын охувчуланы тергевюне беребиз.



 



Адабият бёлюк.





 



Бир ер бар




 



«Анасыз яшав гёрмей



Гетип бара яшавум…»



Бадрутдин.




 



Анам, сени тюшлеримде гёрсем де,



Яшлыгъыма къайтгъан йимик боламан.



Бугюн оьзюм уллу ана бусам да,



Гиччи яшдай сени излей къаламан.




 



Къыйыны кёп ёлларында яшавну



Бир сюрюне, бир йыгъыла талгъанман.



Азиз анам, сен оьзюнг де айтгъанлай,



Сен оьлген сонг мен бёшюкде къалгъанман.




 



Бёшюгюмню сен асырап чайкъагъан



Яшав толкъун чайкъай-чайкъай



чартлатгъан.



Шекер-шербет ичип оьсген къызынга



Къысмат нече аччы-агъув уртлатгъан.




 



Азиз анам, сагъынч сызлап юрекде,



Гьассиленип, битип бара сабурум.



Тек бир ер бар мени рагьат этеген –



Ата юртда, анам, сени къабурунг.



 




Бары да гьеч…




 



Сен ойлашма, йылын этсенг анангны,



Солкъ болар деп сызлайгъаны ярангны.



Йыллар гетип оьрчюп башлай яралар,



Чечилсе де уьстюнгдеги къаралар,



Юрекдеги къараларынг – оьмюрге,



Сююнчлеринг ана булан гёмюле.




 



Сен ойлашма, заман гетип арадан,



Умут уьзюп боларман деп анадан.



Болмажакъсан, гёзлежексен гьаман да,



Йылажакъсан янгыз къалгъан заманда,



Эсге алып ананг айтгъан сёзлени,



Сагъа бакъгъан сююв толгъан гёзлени.




 



Сен ойлашма, яшав, дюнья, яшларынг.



Юрек дертинг теберир деп арекге.



Сен ойлашма… Мен ант этип боламан,



Шунча арив, шунча гёзел дюньяда,



Не байлыгъынг, не ниъматынг болса да,



Бары да гьеч етим къалгъан юрекге.




 



Бир къурдашыма




 



Болма ярай, бардыр мени гюнагьым,



Арабызны алатолпан алгъангъа.



Инамсызлыкъ, айтды-къуйтду, увакъ сёз,



Айрылывну увун яйма болгъангъа.




 



Болма ярай, бардыр мени гюнагьым,



Къурдашлыкъны къызыл гюлю сёнгенге.



Сокъмагъыбыз бир-биревге элтеген,



Къавдан басып, къара ерге дёнгенге.




 



Болма ярай, бардыр мени гюнагьым…



Мен – адамман, мен малайик тюгюлмен.



Сен сама да болгъан бусанг малайик,



Къурдашлыкъны сакълар эдинг бугюн сен.




 



Болма ярай, бардыр мени гюнагьым…



Сыр бокъчабыз сёгюлгенге, сырдашым.



Амма экев айырылса яшавда,



Гюнагьлы да экев бола, къурдашым.





Сенсиз яшав




 



Сенсиз яшап болмайман деп айтмайман,



Сен арексен, бугюн сенсиз яшайман,



Тек яшавум чечек ачгъан бав тюгюл,



Гюнсюз оьсген къызыл гюлге ошайман.




 



Сенсиз магъа насип ёкъ деп айтмайман,



Насибим бар, менден насип гетмеген,



Тек насибим бир тамаша татывсуз,



Емиш йимик яхшы бишип битмеген.




 



Сенсиз гюнюм гюнсюз гюн деп айтмайман,



Айсыз тюгюл сенсиз къалгъан гечем де,



Тек гюн шавла исив бермей юрекге,



Ай ярыкъда дертим арта ичимде.




 



Денгиз




 



Денгиз, денгиз, сагъа мунча не болгъан,



Толкъунларынг ачувланып ташлайсан?



Сюйгенимдей иржайып сен бир магъа,



Бир де яшдай йыламагъа башлайсан.




 



Къой, тилеймен, ачувланма сен магъа,



Йылавунг да яхшы тюгюл бугюнгю.



Мен гелгенмен тёгюп къайнар сюювюм,



Иситмеге сени салкъын сувунгну.




 



Толкъунлан сен, акъ къанатлы чайкалар,



Сююв къатыш сувгъа къанат чалардай.



Эсде ёкъда гелсе денгиз ягъагъа,



Жан сюйгеним мени эсге алардай.




 



Мен нетермен?




 



Язбаш булан тереклеге бюр къайта,



Янгы сююв, янгы насип башлана.



Бавлар чечек ачмажакъ деп ким айта,



Менден ялкъсанг, сюйсенг мени ташлама?




 



Мен къалсам да оьмюр бою бозарып,



Табиатда бир тамаша тюзлюк бар:



Гюн чыгъажакъ алдын йимик къызарып,



Янгы язгъа чыгъар янгы гьашыкълар…



 



Бары да зат алдын йимик болажакъ,



Кёк де, ер де, юлдузлар да, гюллер де.



Тек, аявлум, сен болмасанг янымда,



Мен нетермен шонча арив гюнлерде?




 



Денгиз ягъа




 



Гьызын излеп сени аякъ гьызынгны,



Мен дагъы да гелдим денгиз ягъагъа.



Эсделиклер элтди оьтген гюнлеге,



Шо гюнлер чи аявлудур сагъа да.




 



Эсингдедир денгиз ягъа, исси гюн,



Къайнар къайыр янгыртагъан гюювюм.



Балики, мен болгъанмандыр янгылыш,



Ойлашгъанда, денгиздей деп сюювюнг.




 



Балики, мен болгъанмандыр янгылыш,



Сен сюювден сююнер деп, аяр деп.



…Мен къоркъаман, гёк толкъунлар къайнашып,



Сени аякъ гьызларынгны чаяр деп.




 



Эсге сала




 



Гёк толкъунлар салкъын сувун себелеп,



Эсге сала магъа гетме герекни.



Сен ёкъ десем, юрек магъа инанмай,



Не деп айтып алдатайым юрекни?




 



Не сёз булан англатайым оьзюме



Бугюн насип менден нечик арегин.



Гечем-гюнюм сагъа багъып талпынып,



Толкъун болуп къалармыкен юрегим…




 



Йыллар гетди




 



Йыллар гетди:



«Бир болмагъа



кюй ёкъ бизге,



айрылмагъа



герекбиз!» – деп,



Сен айтып,




 



«Айрылмагъа



нечик бола,



биз экев чю



чалмюк оьсген



терекбиз!» – деп,



Мен айтып.




 



Йыллар гетди,



Сюювюмню



Денгизинде



Бир юздюм,



Минг батылдым.




 



Яйлар оьтдю,



Гюзгю еллер



Терегиме



Бычгъы болуп



Тартылды.




Йыллар гетди…



 



«Бир болмагъа



кюй ёкъ бизге,



айрылмагъа



герекбиз», – деп



Айтсанг сен,




 



Гюлю сёнген



Терегиме



Гёз къаратып,



Юрегимден



Гюемен.




 



Сююв оьле деген



– ялгъан




 



1




Биз гезеген



Денгиз ягъа –



Насибимни



Шагьаты,



Бугюн буса



Токътагъанман



Алып болмай



Абатым.



Гёзел денгиз!



Терен денгиз!



Сюювюме къара, къара –



Янгызлыкъдан,



Сагъынмакъдан



Сюювюм чю яра-яра,



Сёнюп бара,



Оьлюп бара,



Ягъангдагъы



Къайырчакъгъа



Дёнюп бара, дёнюп бара…



Акъ чайканг да,



Бир тынмайлы,



Айта къалгъан:



«Сююв бир де



Оьлмей деген –



Ялгъан, ялгъан…»




 



2




 



Гёзел денгиз!



Эсингде чи яз



Гече:



Гезеп сени



Гюл бавунгда



Сыр чечдик



Нече-нече…



Денгизлердей



Сююв ташып,



Сыймай гьашыкъ



Юреклеге,



Толкъунлайын



Ягъалагъа яйгъан эдик.



Денгиз!



Биз чи къайырынгда



Аякъ гьызлар



Къойгъан эдик.



Гьызлар тюгюл –



Сатырлары сюювню.




 



3



 



Язлар гетген,



Къыш етген –



Гёресен.



Сюювге де



Заман нетген –



Гёресен.



Оьзюнгню де



Акъ гиргендей



Башынга,



Ягъаларынг



Къар басгъан,



Боран алгъан.



Тек алдындай



Чайканг



Къычыра къалгъан:



«Сююв бир де



Оьлмей деген –



Ялгъан, ялгъан…»




 



4



 



Биз гезеген



Денгиз ягъа –



Насибимни шагьаты.



Бугюн буса



Токътагъанман



Алып болмай



Абатым.



Гёзел денгиз!



Терен денгиз!



Сюювюме



Къара, къара…



Къайтып гелген



Яшлыгъымдай –



Мени къызым



Чабып бара,



Мен тас этген



Сююнчлени



Табып бара,



Сююв язгъан



Сатырланы



Охуп тура.



Къайырынгда



Гиччи аякъ гьызлар



Къалгъан:



«Герти сююв оьле



Деген – ялгъан!



Ялгъан!»



Авторизация
*
*
Регистрация
*
*
*
Согласны с условиями сайта?
Генерация пароля