Яшавну ириси анадыр


        Ана…аналар… Гьар — бир адам учун бу сёзлер нечик аявлудур, маъналыдыр. Шо нече де арив де чалына, юрекге исив де бере. О нарыста дюньягъа гелгенче де, гёз ачгъанча да ананы огъар бакъгъан сюювю ону юрегини теренине инче тамур йимик болуп сингедир деп эсиме геле. Ананы, баланы арасында шо даимликге ясалгъан сигьрулу гьисге айланадыр.


Аналаны гьакъында арив сёзлер язмагъан гьеч бирев къалмагъандыр. Бютюн дюньяны халкъларыны тиллеринде анагъа байлавлу айтылагъан нечакъы да терен маъналы алгъышлы сёзлер барны билемен. Амма шо калималаны да оланы ич дюньясыны гьалын, тынышын, сюювюн суратлап болардай гючю етишмейдир деп эсиме геле.


Шотландияны азатлыгъы учун ябушгъан асгербашчысы, милли игити Уильям Уоллес ананы гьакъында эсгерегенде: «Бешикни чайкъайгъан къоллар дюньяны юрюте»,–деп негьакъ айтмагъан. Дагъы да барыбызгъа да белгили язывчу Ги де Мопассан: «Биз аналарыбызны ойлашмай сюебиз, тек шо сюювню теренин олар арабыздан гетгенде яхшы англайбыз»,–деген. Бизин оьзюне тенги ёкъ машгъур шаирибиз Йырчы Къазакъны буса: «Балам десе, бавур эти ачыйгъан. Дагъы буса бугюн мени анам ёкъ»,–деп терен маъналы язгъан шиърусу бар. Шолай шиъруланы охугъанда, халкъ арада юрюлеген лакъырлагъа тынглагъанда,   ана гёнгю балада, бала гёнгю гьавада деген айтывубуз да негьакъ ерден тувмагъан деген ойгъа гелесен.


Гертиден де, кёбюсю яшлар аналаны хадирин олар дюньядан гетмей туруп етдирикли билмейлер, оланы насигьатлы, алгъышлы гьар сёзюн сагъынып эсгерип, оланы нюрден толгъан гёзлерин хыйлы излейлер. Аналаны сюювюн оьлчемеге дюньяда оьлчев ёкъдур, шо гьисли сюювню бийигин бойлама болагъан мезгил де ёкъдур. Мен бу ерде оюмну дурусун исбатламакъ учун бырынгъы бир хабарны эсге алма сюемен.


Бир уьйде турагъан эки хоншу къатын бола. Олагъа экевюне де авлетлер тува. Бириси гече юхлайгъанда, яшын таптап оьлтюрюп къоя. Артда ол яшны алып, хоншу къатынгъа салып, оьзюне ону саппа-сав авлетин ала. Эртен оланы арасында сени яшынг тюгюл, меники деп эришивлюк башлана. Шо заман олар тюз тёре гесеген бек гьакъыллы пачаны янына баралар. Онда да эки де къатын енгилмей уьчешивлерин узаталар. Шо заман сынавлу гьакъыллы пача, оланы сынамакъ учун: «Гелтиригиз магъа хынжалны,–дей. –Мен гьали экигизге де шу яшны бёлюп бережекмен»,–деп олагъа багъа. Шо заман бириси: «Аллагьисен, шо яшны аягъыз, къутгъарыгъыз. Ону хоншума тапшуругъуз. Шо – ону анасы»,–деп тизлеринден туруп, ялбарып йылагъан. Бириси буса: «Мен сизин буйругъугъузгъа разимен. Шо яш магъа буюрмагъан сонг, огъар да болмасын»,–деген. Шо вакъти пача, яшны алып, къара гёзюнден къан акъдырып дегенлей йылайгъан къатынгъа: «Шу нарыста – сеники. Сен–герти анасан», – деп яшны огъар узатгъан. Гёресиз, яшлар учун аналар, гьаман да жанларын къурбан этмеге гьазир экенни.


Биз гьар йыл календаргъа гёре, инг де гёзел байрамланы бириси – Ананы гюнюн белгилейбиз. Бу байрам гюн бизге барыбызгъа да аналаны не даражада сюегенибизни айтмагъа, оланы алдында тизден чёгюп гечмекни тилемеге бирдагъы да бир имканлыкъ бере.


Биз дюньягъа гелген мюгьлетибизден башлап ананы дериядай сюювюне, йылы къолларына, къакъакъ, такъмакълар айтагъан ангына уьйренип къалабыз ва шо насип бизге даим де болажакъ деп турабыз. Женнетни ачгъычы аналаны аякъ тюбюнде деп айтыла. Гелигиз, бизин аявлу, азиз аналарыбызны гьар мюгьлетин арив ийислери булангъы гёзел Женнет бавгъа айландырмагъа къарайыкъ. Анагъа инг де уллу байлыкъ – бизин сав-саламатлыгъыбыз, сюювюбюз, гьайлы янашывубуз. Авлетлери насипли яшайгъан ожакъ ана учун бир Женнет йимикдир. Шо насипден аналаны магьрюм къоймайыкълар!

Авторизация
*
*
Регистрация
*
*
*
Согласны с условиями сайта?
Генерация пароля